Ekologia z ludzką twarzą

Jak budować, jak się rozwijać, żeby nie wpływać na środowisko? Tak się
nie da. Wpływ człowieka na nie był zawsze duży. W czasach gdy wycinano
ogromne tereny leśne, zamieniając je na pola uprawne. W czasach, gdy w
Holandii Morzu Północnemu wydzierano kolejne hektary lądu. W końcu
dzisiaj, kiedy na potęgę spala się paliwa kopalne. Oczywiście czym
więcej ludzi, tym większy wpływ na środowisko. Z drugiej jednak strony
to właśnie dzisiaj znamy technologie, które potrafią ten wpływ
zminimalizować. Zminimalizować nie znaczy jednak zlikwidować. Jak go
zatem zminimalizować ? Wbrew pozorom, sprawę da się przeliczyć.
Najlepszym przykładem jest energetyka. Choć nie ma na to bezspornych
dowodów, uważa się, że ocieplanie klimatu spowodowane jest nadmierną
emisją dwutlenku węgla. Jeżeli tak jest w istocie, powinno się promować
technologie, które w ostatecznym rozrachunku produkują maksymalnie dużo
energii przy minimalnej emisji CO2. Uważa się, że takimi są zielone
źródła energii odnawialnej. Czy w rzeczywistości? Nie zawsze, nie
wszędzie i nie w każdych warunkach. Prąd bez CO2 w dużych ilościach
może produkować tylko energetyka jądrowa. A wiatraki? Przecież one
tylko się kręcą. To prawda – od momentu, w którym turbina wiatrowa
działa, prąd produkowany jest bez CO2, ale sama produkcja części
składowej wiatraku i jego wybudowanie w odpowiednim miejscu oznacza
bardzo dużą emisję gazów cieplarnianych. Jak dużą? To da się policzyć.
Według obliczeń naukowców z Politechniki Wrocławskiej i Uniwersytetu w
Stuttgarcie, ilość CO2 produkowanego w całym cyklu produkcyjnym prądu
jest dwukrotnie większa dla wiatraków niż dla reaktorów jądrowych.
Teraz nie dziwi, że statystyczny Francuz emituje do atmosfery około 2
ton CO2 rocznie, a Niemiec około 5,5 tony. Nad Sekwaną prawie cały prąd
produkowany jest w reaktorach. Czy to znaczy, że wszędzie powinno się
budować elektrownie jądrowe? Broń Boże. One też mają wady. Sprawę
trzeba zawsze dogłębnie przeanalizować i bez emocji policzyć zyski i
straty. Bo da się to zrobić.

  Straty z biopaliw

Innym przykładem na to, że ekologiczna poprawność może nas wpędzić w
kłopoty, są biopaliwa. Dzisiaj z projektu wycofuje się Unia Europejska.
Założenie było szczytne. Zamiast spalać ropę czy gaz, warto nieużytki
rolne obsadzić szybko rosnącymi roślinami, które na paliwa da się
przerobić. Niestety, wszystko wymknęło się spod kontroli. Uprawa roślin
energetycznych stała się tak dochodowym interesem, że zaczęto wycinać
duże obszary leśne (puszcze) pod rolnictwo. Coraz mniej uprawiano także
roślin spożywczych. W efekcie podrożała żywność i zmniejszyła się
powierzchnia lasów. Gdy zaczęły pojawiać się głosy o nadchodzącym
niebezpieczeństwie – ignorowano je. Mówiono, że to opinie ludzi, którzy
nie chcą dbać o środowisko. Można by zapytać, dlaczego do takiej
sytuacji doszło. Dlatego, że choć rachunek ekonomiczny jest
niekorzystny dla biopaliw, wsparcie rządów (dotacje, subsydia czy
preferencyjne kredyty) dla całej, sporej już gałęzi przemysłu powoduje,
że produkcja bioetanolu czy biodisla jest opłacalna. To często prowadzi
do absurdu. Absurdu, który odczuwa środowisko naturalne i człowiek jako
jego element.

REKLAMA

Czytaj dalej

if(typeof isSrd05=='undefined'){NPB("005");}