Uzdatnianie wody

Rozróżniamy wiele różnorodnych procesów uzdatniania wody. Generalnie dzielimy je na procesy mechaniczne, fizyczne i chemiczne.

W całym procesie uzdatniania są one ze sobą ściśle powiązane.

W uzdatnianiu mamy następujące procesy:

Cedzenie – jest to proces zatrzymywania dużych fragmentów ciał stałych pływających. W tym procesie wykorzystuje się kraty, sita, mikrosita, które ustawiamy przed pompami. Materiał zatrzymywany na sitach usuwany jest ręcznie lub przez zgarnianie mechaniczne.

Sedymentacja – proces rozdzielania ciał stałych od cieczy pod działaniem siły ciężkości. Powoduje ona opadanie fazy stałej o gęstości większej od gęstości cieczy. Prędkość opadania cząstek zależy od różnicy gęstości między fazą stałą a cieczą, od ich wielkości i kształtu.

Flotacja – jest wyjątkiem w procesie sedymentacji, gdzie następuje oddzielenie formy stałej od formy ciekłej, polegającym na wyniesieniu cząstek o mniejszej gęstości wody na jej powierzchnię. Stosuje się ją do usuwania zawiesin powstających m.in. w procesie koagulacji, które są bardzo trudne do usunięcia w typowym procesie sedymentacji.

Odżelazianie – większość wód zawiera zróżnicowane ilości związków żelaza, a w przypadku wód podziemnych przeważa żelazo II wartościowe. Podstawowym zadaniem w procesie uzdatniania wody jest przeprowadzenie żelaza (II) w formę żelaza (III), łatwiejszego do usunięcia.

Odmanganianie – mangan jest bardzo trudny do usunięcia, ponieważ hydroliza manganu (II) przebiega w sposób długotrwały. Podstawą usuwania manganu z wód powierzchniowych jest proces przemiany manganu (II) w wodzie w mangan (IV). Metoda chemiczno – fizyczna usuwania manganu polega na przepuszczaniu wody przez specjalne złoże wykonane z piroluzytu. Jest to twardy minerał, który specjalnie do złoża jest mielony do struktury ziarnistej i posiada on zdolność utleniania manganu.

Sorbcja – polega na fizyko – chemicznym zatrzymaniu zanieczyszczeń występujących w wodach na materiale porowatym. Najczęściej w procesie sorbcji substancjami sorbcyjnymi są węgle aktywne, które mogą występować w postaci pylistej lub granulowatej.

Koagulacja – jest procesem powszechnie stosowanym w oczyszczaniu wód powierzchniowych posiadających podwyższoną barwę, mętność i specyficzny zapach. W tym procesie usuwane są zanieczyszczenia, których nie udało się wcześniej usunąć w procesie sedymentacji i flotacji. Najczęściej usuwane są zanieczyszczenia o charakterze koloidalnym. Stosujemy tu koagulanty, do których należą siarczan glinu, siarczan żelaza, chlorek żelaza,

Filtracja – jest ostatnim zabiegiem przy klarowaniu wody mającym za zadanie usunięcie reszty najdrobniejszych zawiesin. Proces filtracji polega na przepuszczeniu uzdatnianej wody przez materiał filtracyjny, który może stanowić piasek, antracyt, węgiel aktywny.

Fluorkowanie – jako źródło fluoru wprowadzane do wody najczęściej stosuje się kwas fluorowodorowy i kwas fluorokrzemianowy.

Defluorkowanie – proces usuwania nadmiernej ilości fluoru w wodzie.

Stabilizacja – woda nie może ulegać wzbogaceniu w trakcie transportu do odbiorcy w żadne składniki, zarówno w postaci gazowej jak i stałej. Nie może ona także posiadać właściwości korodujących. Rozróżniamy dwie metody stabilizacji: statyczna i dynamiczna.

Dezynfekcja – wody powierzchniowe lub płytkie podziemne mogą być skażone biologicznie. W wyniku analiz można stwierdzić obecność wirusów, bakterii oraz ich form przetrwalnikowych. Celem dezynfekcji jest zniszczenie organizmów żywych występujących w wodzie oraz zapobieganie ich wtórnemu rozwojowi w sieci wodociągowej. Dezynfekcję można podzielić na chlorowanie i ozonowanie.

Ecoportal.com.pl