Pokonaj wiosenne szkodniki w uprawach ziemniaka, rzepaku i jabłoni\Wraz z nadejściem wiosny uprawy rolnicze narażone są na zagrożenia płynące ze strony szkodników, takich jak stonka ziemniaczana, chrząszcze chowacz, słodyszek, a także owocówki czy muchówki pryszczarki. Jak sobie z nimi radzić, by uniknąć dotkliwych strat plonu, a także obniżek jakości w uprawach ziemniaka, rzepaku i jabłoni?

Z artykułu dowiesz się:

1. Jakiego preparatu użyć, by skutecznie zwalczyć wiosenne szkodniki w uprawach ziemniaka, rzepaku i jabłoni.
2. Jaka jest charakterystyka stonki ziemniaczanej i jakie terminy przyjąć dla jej zwalczania.
3. Jakie szkodniki najczęściej atakują uprawy rzepaku ozimego.
4. Jakie dwa główne insekty powodują największe szkody w uprawach jabłoni.

Skuteczne zwalczanie wiosennych szkodników upraw

Do zwalczania szkodników w uprawach ziemniaka, rzepaku i jabłoni warto użyć preparatu charakteryzującego się wysoką skutecznością oraz elastycznością, takim jak Carnadine 200 SL, który wyróżnia się zarówno działaniem powierzchniowym, jak i wgłębnym, skutecznie zwalczając szkodniki we wszystkich stadiach rozwojowych.

Zawarty w preparacie acetamipryd to substancja aktywna z grupy neonikotynoidów, skutecznych w zwalczaniu kluczowych szkodników o ssącym i gryzącym aparacie. W swoim działaniu, substancja jest podobna do naturalnego środka owadobójczego – nikotyny. Acetamipryd koncentruje się we wszystkich częściach rośliny, wykazując translaminarny sposób przemieszczania się. Skutkuje to tworzeniem się rezerwuarów, skutecznych w przypadku późniejszego żerowania szkodników.

Carnadine 200 SL może być stosowany w zwalczaniu szkodników upraw ziemniaka, rzepaku i jabłoni. Co równie istotne, środek nie wykazuje większej toksyczności w stosunku do pszczół miodnych i owadów zapylających. Acetamiprid ma krótszy okres półtrwania w środowisku (31–450 dni) w porównaniu do imidaklopridu (28–1250 dni), klotianidyny (148–6931 dni) i tiametoksamu (7–353 dni). Co ważne, metabolity acetamiprydów nie są toksyczne dla zapylaczy. Produkt można uznać za nieszkodliwy lub umiarkowanie toksyczny dla drapieżnych roztoczy (np. dobroczynków).

Zagrożenia dla upraw ziemniaka

Stonka to jeden z najgroźniejszych szkodników ziemniaka, który nie oszczędza również innych roślin gruntowych, np. pomidorów. Chrząszcze stonki, po przezimowaniu w glebie, wychodzą na powierzchnię, gdy temperatura przekroczy 15°C. Aktywnie żerują, a także rozmnażają się, składając charakterystyczne, żółte jaja na spodniej części liścia ziemniaka. Z uwagi na coraz wyższe temperatury już od wczesnej wiosny, w ciągu roku możliwe jest pojawienie się dwóch, a nawet trzech pokoleń szkodnika. Największe spustoszenie sieje na przełomie czerwca i lipca – powoduje zniszczenie wierzchniej części rośliny, głównie liści, czasem także łodyg oraz kwiatów. Wpływa to na zmniejszenie zdolności asymilacyjnych ziemniaków, co w konsekwencji skutkuje zmniejszeniem plonu, które w najgorszych przypadkach może wynosić nawet 60%.

Szkodniki atakujące uprawy rzepaku

Głównym zagrożeniem dla upraw rzepaku są chrząszcze z rodziny chowaczy. To liczna grupa szkodników, atakująca uprawy rzepaku w kilku okresach wegetacji. Najgroźniejsze dla upraw są gatunki takie jak chowacz brukwiaczek, chowacz czterozębny i chowacz podobnik. Insekty te pojawiają się na plantacjach stosunkowo szybko, gdy gleba ogrzeje się do ok 4°C. Wraz ze wzrostem temperatur, pojawiają się kolejne odmiany chrząszcza, co w konsekwencji może skutkować potrzebą wykonania zabiegu zwalczania.

Wiosną uprawom zagrażają również inne szkodniki, takie jak słodyszek rzepakowy czy pryszczarek kapustnik.

Słodyszek rzepakowy może pojawić się na uprawach już po wystąpieniu chowaczy. Warto jednak podkreślić, że może być od nich zdecydowanie groźniejszy. Na polach rzepaku pojawia się jeszcze przed kwitnieniem, gdy temperatura powietrza wyniesie powyżej 15°C. Żeruje na rzepaku, przegryzając pąki w celu dostania się do pyłku kwiatowego. Uszkodzenia wpływają na zmniejszenie plonu – pąki, które uległy uszkodzeniu, zasychają i odpadają, a na roślinie pozostają tylko szypułki kwiatowe. Skutkuje to nieregularnym kwiatostanem i nierównomiernym rozłożeniem łuszczyny.

Z kolei Pryszczarek kapustnik jest szkodnikiem uszkadzającym nasiona, a także wysysającym wewnętrzne ściany łuszczyn, na skutek czego te żółkną, deformują się i przedwcześnie pękają. Przekłada się to na osypywanie się nasion i skutkuje powstawaniem samosiewów. Szkodnik pojawia się w uprawach na początku kwitnienia rzepaku ozimego.

Zagrożenia w uprawach jabłoni

Wśród głównych zagrożeń upraw jabłoni wymienia się owocówkę jabłkówczeczkę oraz mszycę jabłonkową. Owocówka jabłkóweczka to szkodnik jabłoni, który niezwalczany, powoduje zrobaczywienie i przedwczesne opadanie owoców. Objawia się dobrze widocznymi miejscami wgryzów, które otoczone są trocinami. Skutkuje to wcześniejszym dojrzewaniem owoców, osłabieniem kondycji drzew i szybszym opadaniem.

Drugi ze szkodników, mszyca jabłonkowa występuje na terenie całego kraju – zasiedla głównie jabłonie, szczególnie te w szkółkach i młode drzewka w sadach. Żerując w dużych koloniach, pozbawia drzewa substancji pokarmowych, co skutkuje osłabieniem kondycji drzew, gorszym zawiązywaniem pąków kwiatowych, słabsze wybarwienie, a nawet deformacja owoców lub pędów.

Podobnie jak w przypadku insektów atakujących uprawy ziemniaka i rzepaku, również w przypadku jabłoni skutecznym rozwiązniem będzie środek Carnadine 200 SL na bazie Acetamiprydu.

Ze środków ochrony roślin należy korzystać z zachowaniem bezpieczeństwa. Przed każdym użyciem przeczytaj informacje zamieszczone w etykiecie i informacje dotyczące produktu. Zwróć szczególną uwagę na stosowane zwroty wskazujące na rodzaj zagrożenia i symbole ostrzegawcze umieszczone w etykietach oraz przestrzegaj zalecanych środków bezpieczeństwa.