Zielone certyfikaty – Kwiat EUropejski
Wejście Polski do Unii Europejskiej pociąga za sobą nie tylko zwiększone wymagania, jakim muszą sprostać hotele (np. przepisy HACCP), ale również otwiera wiele możliwości zdobycia nowego rynku, bądź umocnienia dotychczasowej pozycji.
Jedną z takich możliwości są eko-certyfikaty / eko-etykiety (tutaj używane jako pojęcia zamienne, w rzeczywistości trochę się różnią). Droga do zrównoważonej turystyki Środowisko naturalne od zawsze stanowiło jeden z głównych walorów turystyki, było i jest również głównym odbiorcą negatywnych wpływów wynikających z jej działalności.
Przez wiele lat przemysł turystyczny zdawał się nie zauważać swojego negatywnego wpływu na środowisko, lub wręcz zaprzeczał mu. Pod koniec lat 70 ubiegłego stulecia negatywne skutki turystyki masowej stały się tak wyraźne, iż nie można im było dłużej zaprzeczać. Znaczenie dostępności nieskażonego środowiska naturalnego pojawiło się na agendzie a przedstawiciele przemysłu powoli zaczęli zmieniać swoje postawy.
Lata 80 przyniosły serię deklaracji złożonych przez Światową Organizację Turystyki (World Tourism Organisation – WTO) oraz Program Środowiskowy przy Organizacji Narodów Zjednoczonych (United Nations Environmental Programme – UNEP). W roku 1987 idea „zrównoważonego rozwoju” (sustainable development) została oficjalnie przedstawiona na forum światowym, co pociągnęło za sobą lawinę deklaracji i konferencji.
Również sektor turystystyczny był tym razem na czasie i w roku 1995 podczas Międzynarodowej Konferencji o Zrównoważonej Turystyce przygotowano i ogłoszono Kartę Lanzarocką o Zrównoważonej Turystyce („Lanzarote Charter on Sustainable Tourism”). Jednakże dokumenty i deklaracje same przez się nie doprowadzą do stworzenia turystyki bardziej przyjaznej środowisku; potrzebne są odpowiednie narzędzia, a przede wszystkim dobra wola i chęć działania wśród przedstawicieli przemysłu, jak również korzystających z usług sektora turystycznego.
Wśród dostępnych metod wprowadzania zmian należy wymienić przede wszystkim ustawy prawne (przepisy BHP, przepisy budowlane, gospodarki wodno-ściekowej, i inne), podatki środowiskowe (jeszcze nie istniejące w Polsce, ale dość szeroko rozpowszechnione w innych Krajach Piętnastki), jak również dobrowolne normy (ISO 140001, eko-certyfikaty / eko-etykiety).
Rola przepisów prawnych w zmianie postępowania sektora turystycznego i innych gałęzi gospodarki jest niezaprzeczalna. Dość niespodziewanie okazało się również, że programy kontroli wewnętrznej (self-regulation) sprawdzają się w sektorze turystycznym i hotelarskim. Głównymi narzędziami takiej kontroli są kodeksy postępowania i eko-certyfikaty.
Eko-etykiety Pomysł eko-etykiet jest dość nowy i pochodzi z Europy. Pierwsze eko-certyfikaty dla turystyki pojawiły się dopiero w latach 80 ubiegłego stulecia, lecz w następnym dziesięcioleciu przeżyły prawdziwy boom. Na świecie istnieje w chwili obecnej około 100 różnych programów certyfikujących dla różnych podsektorów turystyki, w Europie jest obecnie około 30-40 eko-etykiet wyłącznie dla hotelarstwa.
Wśród najważniejszych eko-etykiet o zasięgu światowym należy wymienić Green Globe 21 (jeden z pierwszych i jednocześnie najbardziej krytykowanych), oraz Ecotel przyznawany przez HVS EcoServices. W Tajlandii od kilku lat działa program Green Leaf, w Danii Green Key, zaś Skandynawski Nordic Swan cieszy się stale rosnącą popularnością i jest znakiem rozpoznawanym przez ponad połowę społeczeństw państw Skandynawskich.
W Polsce na dzień dzisiejszy eko-certyfikaty praktycznie nie istnieją. Polskie Zrzeszenie Hoteli jest właśnie w trakcie przygotowywania własnego eko-certyfikatu „EKOHOTEL” i pierwsze certyfikaty mają zostać przyznane w październiku tego roku w trakcie Targów TourSalon i Hotel Market w Poznaniu. Głównym zadaniem eko-etykiet jest stymulowanie świadomości ekologicznej zarówno wśród producentów, usługodawców, jak i konsumentów.
Eko-certyfikaty dostarczają potencjalnemu konsumentowi rzetelnej informacji środowiskowej na temat dowolnego produktu w celu wywarcia wpływu na jego decyzję przy wyborze usługi bądź artykułu konsumenckiego. Ponadto eko-etykiety mają na celu poprawienie wizerunku produktu oraz zwiększenie sprzedaży.
Jednocześnie certyfikaty zmuszają producentów do wzięcia odpowiedzialności za skutki, jakie ich produkt może mieć dla środowiska oraz do wdrożenia rozwiązań zmniejszających te skutki.
Główną funkcją eko-etykiet jest zapewnienie ciągłości modernizacji i dostarczenie odpowiedniego czynnika motywującego do ulepszania usług i procesów produkcyjnych z perspektywy środowiska naturalnego, jak również konsumenta. Źródło: www.hotelmanager.pl
Polskim przykładem tego typu certyfikatu skierowanego do firm jest: Certyfikat ECO "W trosce o środowisko" Polski program promocji najlepszych firm usługowych, produkcyjnych oraz szkół. Gwarancja Najwyższej Dbałości o Środowisko Naturalne to jedna z najlepszych elitarnych gwarancji dla posiadaczy takiego certyfikatu.
* Przedsiębiorstwo ( szkoła) legitymujące się certyfikatem ekologicznym jest nie tylko wiarygodnym i rzetelnym partnerem, ale przede wszystkim firmą nowoczesną i konkurencyjną. Certyfikat Gwarancji W Trosce o Środowisko symbolizujący najwyższą jakość produktów i usług jest obok ISO serii 9000, 14 000 czy 18 000 oraz systemu HACCP jednym z najefektywniejszych sposobów budowy pozytywnej opinii o firmie i jej produktach.
* Przeprowadzone wśród konsumentów badania, dotyczące postrzegania logo Certyfikatu Gwarancji ECO "W TROSCE O ŚRODOWISKO" Najwyższej Jakości wskazują, że 93% ankietowanych jednoznacznie kojarzy logo z symbolem Najwyższej Jakości, a 78% badanych przyznaje, że sugeruje się wyróżnieniami przy wyborze produktu.
Certyfikat Gwarancji ECO "W TROSCE O ŚRODOWISKO" jest zgodny z normami międzynarodowego certyfikatu 14001 oraz został uznany za polski odpowiednik w/w certyfikatu.
WIĘCEJ NA: www..certyfikateco.pl
www.ecoportal.com.pl
