Pomoc publiczna a pomoc „de minimis”

Pomocą publiczną nazywamy wszelkie interwencje państwa, prowadzące do polepszenia pozycji konkurencyjnej danego przedsiębiorstwa, w stosunku do swych konkurentów. Pomoc „de minimis” to także rodzaj pomocy publicznej, jednak o zdecydowanie innym charakterze.

Pomoc publiczna jest zabroniona na obszarze Unii Europejskiej, co uregulowane zostało w Traktacie o Wspólnocie Europejskiej. Z kolei, pomoc „de minimis” jest dozwolona, ale tylko w wysokości 200 tys. euro w ciągu 3 lat. Jeśli suma ta zostanie przekroczona, podlega zgłoszeniu Komisji Europejskiej. Różnica pomiędzy pomocą publiczną a „de minimis” polega także na formie pomocy i sposobie wykorzystanie przyznanych środków. Pomoc publiczna może przybierać formę:

1. dotacji,
2. preferencyjnych kredytów,
3. zwolnień, ulg podatkowych,
4. rozłożenia podatku na raty,
5. odroczenia terminu spłaty,
6. prowadzenia inwestycji kapitałowych przez przedsiębiorstwa ze środków publicznych,
7. zastosowania przyspieszonej amortyzacji.

Natomiast pomoc „de minimis” ma na celu pokrycie wydatków kwalifikowalnych tj.:

1. uruchomienie działalności gospodarczej (z wyjątkiem podmiotów, które prowadziły działalność gospodarczą i ją zakończyły w terminie 12 miesięcy poprzedzających dzień przystąpienie do projektu),

2. zakup usług szkoleniowych i doradczych,

3. adaptacja budynków, miejsc pracy, zakup/leasing zwrotny sprzętu, systemów informatycznych, które są niezbędne do przeprowadzenia szkolenia i których wysokość nie przekracza 10% wartości wydatków kwalifikowalnych projektu.

Pomoc „de minimis” przeznaczana na okres owych 3 lat dotyczy lat budżetowych stosowanych przez dany podmiot w konkretnych państwie członkowskim Unii Europejskiej. Okres ten powinien być oceniany w sposób ciągły, co oznacza iż dla każdej sumy przyznanej podmiotowi gospodarczemu należy ustalić łączną kwotę pomocy w danym roku budżetowym oraz dwóch poprzedzających.

By obliczanie limitu wsparcia przebiegało w sposób sprawny i przejrzysty wszystkie państwa członkowskie powinny stosować tę samą metodę obliczeń. Kwota przyznana jednostce powinna być przeliczana na ekwiwalent dotacji brutto, a następnie skorygowana rynkową stopą procentową obowiązującą w momencie przyznania pomocy.

Wsparcia „de minimis” nie mogą otrzymać przedsiębiorstwa, które w planach mają zakup pojazdów lub przetwarzanie i wprowadzanie do obrotu produktów rolnych.

Przedsiębiorstwo, które stara się o dotację z funduszy europejskich jest zobowiązane dostarczyć komplet dokumentów z załącznikiem zawierającym informację o przyznanej pomocy „de minimis”. Nawet jeśli owej pomocy nie otrzymała jest zobowiązana dostarczyć załącznik.

Komisja Europejska czuwa nad procesem przyznawania pomocy przedsiębiorstwom przez władze krajów członkowskich. Z kolei zadaniem każdego państwa z osobna jest stworzenie takiego mechanizmu, który zagwarantuje nie przekroczenie łącznego pułapu 200 tys. euro.

Autor: Natalia Kacprzak

Źródło- partner: www.kojotybiznesu.pl

Może Ci się również spodoba

Korzystaj�c z naszej strony wyrażasz zgod� na wykorzystywanie przez nas plików cookies. Wi�cej informacji tutaj . Zaktualizowali�my nasz� polityk� przetwarzania danych osobowych - RODO. Tutaj znajdziesz tre�� naszej nowej polityki a tutaj wi�cej informacji o Rodo